De tijd hebben en nemen

Tijdens mijn eerste treinreis kom ik op dit thema, reizen hier in India gaat traag. De 325 kilometer die ik moet overbruggen per trein is een reis van meer dan 7 uur. Grappig dat ik in mijn eerste schrijven het had over de trein van mijn leven en die langzamer te laten gaan. Welnu dat gebeurt tijdens het schrijven in de trein dan ook letterlijk. Een Schots stel dat ik bij vertrek op het station tegenkwam en niet langer dan drie weken heeft om te reizen, hadden tot nu toe enkel met taxi en vliegtuig door India gereisd. En dat natuurlijk om zo veel mogelijk van het land te kunnen zien.
Zij waren vanuit dezelfde regio als ik deze ochtend met de taxi gekomen om direct op de trein te kunnen stappen. Ik had ervoor gekozen om de dag ervoor al naar de stad met het station te gaan. Mij kost het om feite twee dagen, wat zijn in 8 uur doen.
Tijd nemen en hebben.
Dat we, iedereen, het druk heeft is al lang een cliché. Het gaat nog verder eigenlijk, tel je nog wel mee als je het niet druk hebt? Gaat het eigenlijk wel goed met je als je niet kan zeggen dat je het druk hebt?
Anderzijds is het zo dat we, ik in ieder geval, toch erg gewend ben om zoveel mogelijk te kunnen doen in de uren die we wakker zijn. De productiviteit per inwoner in Nederland, zo weten we, is afgelopen pakweg 30 jaar natuurlijk giga gestegen. De hoeveelheid informatie die we moeten verwerken is nog sterker gestegen.
Reeds nu ervaar ik het als een weldaad en genot om tijd in overvloed te hebben, dankzij de tijd die ik genomen heb. De volgorde is dan ook dat je hem pas hebt als je hem neemt. Dit betekent, en dat heb ik wel ervaren in mijn leven tot nu, dat als je die tijd niet neemt, dan wordt je meegezogen in een eindeloze kolk van drukte en stroom van informatie. Dat de populariteit van mindfulness zo is toegenomen geeft aan dat veel mensen behoefte hebben aan een tegen-antwoord. Mindfulness oefeningen helpen om uit die kolk te ontsnappen. Daarmee neem je de tijd om bewust de aandacht te verleggen, naar binnen te keren, naar de stilte in jezelf te luisteren: the sound of silence. Dit sluit mooi aan op mijn vorig verhaal.
Naast het verlies van veel door het stoppen van mijn baan brengt dit tevens prachtige kansen. Mijn reis is het cadeautje daarvan nu, maar mij wordt tegelijkertijd alsmaar duidelijker dat ik mijn leven na terugkomst anders ga inrichten. Helemaal concreet is dit nog niet, hoeft ook nog niet. Bewust minder vastleggen van zaken die moeten (werk) is een belangrijk uitgangspunt. Meer tijd nemen, daarmee dus krijgen, voor dingen die echt belangrijk zijn zal daarmee een tweede uitgangspunt zijn. Overall is een derde uitgangspunt om (nog) meer bewust stil te staan bij het hier en nu.
Hier en nu in India is daarmee een geweldige vingeroefening. Nu ben ik in Hampi.
Hampi is al eeuwenlang een heilige plaats voor Hindoes en ook voor moslims in het verleden. In een gebied van honderden vierkante kilometer verdwaal je tussen overblijfselen van tempels en sommigen nog overeind tussen de ruïnes.
Een klein dorpje dat overspoeld wordt door westerse toeristen tezamen met pelgrims die hierheen komen. Zeer indrukwekkend.
Het stilstaan bij, de tijd hebben en nemen, het gaat bijna vanzelf hier.