Samen Sri Lanka

Mijn reis is makkelijk in te delen in drie delen. Eerst India, dan Sri Lanka en tot slot Indonesië. Tegelijkertijd valt het uiteen in eerst alleen, dan samen en tot slot weer alleen. Nu is het al bijna één week samen in Sri Lanka. Vooraf niet zo gepland (niet te plannen vooraf) tekent zich gaandeweg een derde indeling af. Het eerste deel van de reis, alleen in India, ben ik uiteindelijk intensief bezig geweest met de aanleiding van de reis wat uiteindelijk heeft geleid tot mijn verhaal over verlies en de rouw.
Het schrijven daarover (vooraf het denken en "kauwen" daarover) in India heeft me goed gedaan. Het belang van het maken van deze reis, het waarom en vooral ook mijn inzichten over de rouw daarover zijn mij veel helderder geworden. Zo scherp had ik het vóór mijn vertrek zeer zeker niet.
Gelukkig dat dit af is gekomen nog voordat ik in Sri Lanka was, daarmee is een eerste fase van de reis ook afgesloten.
De gehele reis, zo luidt de titel, gaat over rouwen en genieten van het leven. Dat dit samen kan is mij gebleken tijdens de eerste weken in India. In deze periode heeft de rouw expliciet meer aandacht gekregen.
Reacties die ik via verschillende kanalen heb gekregen waren fijn en hartverwarmend, dank daarvoor!
Nu samen met Maril krijgt, dat was ook wel te verwachten, het genieten als vanzelf meer de voorrang. Wat die laatste periode alleen in Indonesië gaat brengen weet ik niet en laat ik dan gewoon op me afkomen.

Samen Sri Lanka nu.
Ons weerzien op het vliegveld in Colombo was bijzonder.
Ik was er al een dag eerder dus kon alles goed regelen en organiseren vooraf.
Na een dag samen uitrusten, van elkaar genieten en genieten van de eerste Sri Lankese gastvrijheid, overheerlijke currie in een goed restaurant aan het strand in Negombo zijn we de rondreis door het land gestart. Globaal hebben we een planning gemaakt welke plaatsen en delen van het land we achtereenvolgens aandoen.
Midden in onze periode gaan we het grootste Boedhistische festival van het land meemaken: Esala- Perahera in de stad Kandy. Wij zullen er twee dagen zijn en het festival duurt 10 dagen met elke dag een optocht met muziek, dansers, vuur spuwers en heel veel olifanten.
Allereerst zijn we met de trein naar Anuradhapura gegaan. Een treinreis van 4 uur en aangezien we niet konden reserveren vooraf, was het derde klas reizen. Dit betekent in een giga drukte staan, waarbij wij nog het geluk hadden op onze rugzakken op de grond te kunnen zitten. Deze stad staat bekend (en vol) met vele ruïnes van oude stupa's, kloosters en tempels. Sommigen zeer bijzonder gerestaureerd en of verfraaid met een geheel nieuwe spierwitte stupa en standbeelden van Boeddha.
Na het opsnuiven van veel en historisch cultuur van het land zijn we doorgereisd naar een klein dorpje in het noordoosten bij een strand. Van het oude vissersdorpje is door de tsunami niets meer over. Ook hier begint met het toerisme te ontdekken en nieuwe guesthouses en hotels zijn er en er komen er elk jaar weer bij. Desondanks is het hier zeer stil met nog weinig toeristen. We zijn hier om én onze reis voldoende relaxed te houden door heerlijk aan strand te liggen voor ons hotel met zwembad én om te snorkelen tussen de haaien in een prachtig en ongerept gebied.
Ik geniet van het samenzijn, van de cultuur, Boeddha, die overal aanwezig is hier, en mooie natuur. Ik geniet van de zee, van de haaien, de zon die, als die opkomt uit de zee, onze kamer oranjerood doet gloeien.
Nu is het samen genieten.


S